„მითხარი რომელ წიგნს კითხულობ და გეტყვი ვინ ხარ შენ“

„გადავწყვიტეთ, საქართველოშიც ჩაგვეტარებინა გამოკითხვა და მიგვეღო სურათი, თუ როგორია XXI საუკუნის პირველ ათწლეულში ჩვენი საზოგადოების ლიტერატურული მეხსიერება“, ამბობს “50 წიგნი, რომელიც უნდა წაიკითხო, სანამ ცოცხალი ხარ” პროექტის იდეის ავტორი მარიკა დარჩია. საზოგადოების მიერ გაკეთებული არჩევანი მრავალ კითხვაზე (როგორია ჩვენი ლიტერატურული გემოვნება, რატომ მოხვდა წიგნების სიაში ზოგიერთი მეორეხარისხოვანი ნაწარმოები; მიუხედავად იმისა, რომ ოჯახში ყველას აქვს ვეფხისტყაოსანი ან ვაჟა ფშაველა მაინც რატომ ყიდულობენ მათ…) იძლევა დამაფიქრებელ პასუხებს.
დიდმა ქართველმა ფილოსოფოსმა (სიმართლეს თუ ვიტყვით, ალბათ 4 ფილოსოფოსი თუ გვყავდა…) მერაბ მამარდაშვილმა ( რომლის მემკვიდრეობასაც ჩვენ ალბათ მხოლოდ ერთი ფრაზით ვიცნობთ) 1989 წელს ბარსელონაში წაკითხულ მოხსენებაში თქვა, რომ „ გარეგანი ავტორიტეტების გარეშე გაძლების რეალური უნარი, ძალა უყავარჯნოდ, სხვათა დაუხმარებლად, საკუთარ კიდურებზე დაყრდნობით სიარულისა; უნარი იმისა, რომ აღარ დაგვჭირდეს, ხელჩაკიდებული გაგვიძღვეს ვიღაც, რომ აღარ გვმართონ სხვებმა. ეს არის მოწიფულობის მდგომარეობა. ჩვენ არ ვიმყოფებით მოწიფულობის ამ მდგომარეობაში, ჩვენი ყოფიერება უფრო ბავშვობის ასაკის მსგავსია“. საზოგადოების მიერ შერჩეული 50 წიგნის მიხედვით მარტივად შეიძლება იმის განსაზღვრა თუ „რა ასაკის ვართ ჩვენ“.
„მოწიფულობის მდგომარეობის“ შემთხვევაში „ბუდენბროკების“ ნაცვლად უნდა აგვერჩია „ჯადოსნური მთა“; სიაში არ უნდა მოხვედრილიყო – პიუზო, რიდი, ვერნი (ამათი საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს, უბრალოდ…) ვერტერს „ალბათ“ სჯობდა ფაუსტი. ყველაზე უფრო დამაფიქრებელია ის ფაქტი, რომ საერთოდ არ გაგვხსენებია – ფოლკნერი, კენ კიზი, კაფკა, ჯოისი, პასტერნაკი და მრავალი სხვა.

უცნაური აპორია “სხვაზე”

თითქმის ყველა დიპლომიანია
ყველა დიპლომიანი ინტელექტუალია
_____________________________________
კვლევებით დასტურდება, რომ საქართველოში წიგნიერების დონე ძალიან დაბალია.
ერთმა კაი კაცმა – რეი ბრედბერმა კაცურად თქვა: “ არსებობს უფრო დიდი ბოროტება, ვიდრე წიგნების დაწვაა – მათი არ წაკითხვა” ზემოთ მოყვანილი პოსტმოდერნული აპორიიდან გამომდინარეობს ის, რომ: ჯერ “ჩემი ცოლის დაქალები” გადის, ხოლო “ოდო გვიან” ინტელექტუალური თამაში “რა?, სად?, როდის?. ისეთმა კარგმა და ჩვენთვის საშურმა გადაცემამ, როგორიცაა “წიგნები” სპონსორის არ ქონის, თუ, არ ყოლის გამო იმედია დროებით შეწყვიტა არსებობა (რა ეგზისტენციალურად ისმის და არა “ჟღერს” არსებობა). და ბოლოს, გერმანელი ფილოსოფოსის ანდრეეს სიტყვები: “ყველა ქალაქს როდი ჰყავს საკუთარი ფილოსოფოსი”.